Yokuş çıkmak zor; ama manzara yüksekten seyredilir.

Yokuş çıkmak zor; ama manzara yüksekten seyredilir.

Ne kadar doğru bir cümle, doğru olduğunu hayatımızın her alanında görmek mümkün ve çoğumuz da hangi yaş grubundan olsak da tecrübe edinmişizdir. Kimse kimsenin kara kaşına kara gözüne bakarak ne para imkânı ne de makam mevki sunar. Oturduğu yerden kimsenin hayallerine kavuştuğu görülmemiştir. Çabalayan, gelişen ve geliştiren daha çok isteyen her daim manzarayı en yüksekten seyretmiş ve bunun için bir bedel ödemiştir. Tabi ki sadece bazı istisna alanlarda hatta tek alan diyebileceğimiz siyaset arenasında ise bu konu pek geçerli değil diyebiliriz. Liyakat ve ehliyetin çok da önemli olmadığı, merdivenleri hızlı şekilde çıkılabildiği mecra siyaset meydanı diye tabir edilir oldu diyebiliriz. Hepimiz de bu konudan şikayetçiyizdir ki liyakatle veya liyakatsiz bir şekilde mevki ya da makama gelen her birey bu durumdan profesyonel bir tiyatro oyuncusu misali ve hatta Oscar'a aday olabilecek şekilde iyi bir oyunculuk sergilercesine şikayetçi. Komik ve samimi olmayan tarafı da tam da bu nokta. Özellikle bu bahsettiğim gözlemlerim ve tespitlerim yerelde bulunan siyaset mecrasını kapsamakta. Neden kaybediyoruz sorusunun cevabı tam olarak da bu aslında ve bu soru tüm siyasi partilerin kendilerine sorması gereken sorunun cevabı niteliğinde. Çünkü amaç hizmet değil makam ve mevki gücünü kullanmakla beraber title (unvan) meselesine geçeli çokça bir zaman olmuş. Biz ''Dürüstlük en iyi siyasettir.'' sözünden ayrılmayanların sayısının artması duası ile konuyu yavaş yavaş toparlayalım ve önümüzdeki seçimlere hazırlık aşamasında tüm siyaset kurumlarına başarılar dilerim. Umarım yokuş çıkan kadroların sayısının artması ümidiyle, kalın sağlıcakla.